Obok Krajeński

powrót do strony głównej

Małgorzata Bzdawka

* * * zbyt rzadko zdejmuję ciało wypycham normalność spod siebie w jasność zawijam w brudną szmatę jak dymiące ciasto                                                                Papieżyca De'  meter Papieżyca ściele się do wewnątrz troską pająki płaczą za jej piecem jej dzieci wyją do księżyca sprzedała Wam ciało w skrawkach na zeszyt w popielate pojutrze spłacicie dług poeci                                                         Historia (niestety) niedokończona        ulica wybucha iskrami lęku już wiem                      krew ma                   metaliczny smak                  drżąca gąsienica biegnie tunelem po sznurze ręki                     ciepło uderza                    w ciepło                 to już pijana nocna ćma wibruje okruch światła obracasz w palcach pulsujące życie                   a śnieg nas                   rozmywa                   roztapia pierwszy zero pierwszy zero czwarty                                                   * * * dotykam językiem zmęczenia psa słowa puchną w ustach lat 22      * * * uciekłam znależli mnie w wydychanym powietrzu                                                       1961 kocham alkoholików i nałogowych wyprowadzaczy myszy na spacer oparta o kontener pełen idotów czuję gorączkowy oddech stu pytań na rzęsach wypalam ostatnią szansę cień kulawego kota rozbieram zwyrodniałe anioły ich zęby nagie i ostre                                                                          Łoboda jestem człowiekiem swojego psa już mi coraz ciężej patrzeć z wnętrza ciała dwóch wygłodniałych zabiło mi psa jestem człowiekiem niczyim ziemią obiecaną trupom i serce miewam w ustach a proporcja unieczynnia mi sny        Glina Podobno z gliny błękitnymi rękoma glina u gliny wciąż nie ma szans z łez i ze śliny z popiołu popiół zbyt gorzki i trzeba zagryzać go krwią wpół drogi między granica piekła i ziemi na kolana nie potrafię ja - glina niczym jestem jestem wszystkim